Για τον Νίκο Παπάζογλου
...έφυγε...και όπως είπα και για τον Μανώλη Ρασούλη, φεύγουν άνθρωποι που εμένα μου είπαν κάτι, με τα τραγούδιά τους, με τους στίχους τους, με τον τρόπο που πορεύτηκαν πάνω στη Γη και με τη ζωή τους. Φεύγουν. Φεύγουν. Γινόμαστε φτωχότεροι, φεύγουν και μένουν πίσω ποιοί; Αυτοί που κυριαρχούν στα Μ.Μ.Ε! Και οι άλλοι; πού είναι οι άλλοι; Οι άλλοι είναι εκεί που λέει και το τραγούδι: "Οι ελεύθεροι και ωραίοι, ζούνε σε κάτι φυλακές, μες στα τείχη που έχουν χτίσει, ο καθένας για να ζήσει, τις μεγάλες του στιγμές"
Δύο τραγούδια του Νίκου, που κάθε φορά που τα ακούω, συγκινούμαι πολύ. Και όπως και στον Ρασούλη, συνειδητοποιώ ότι με αυτά τα τραγούδια και αυτούς που φεύγουν, φτιάχνω ένα μουσικό αφιέρωμα και στη δική μου ζωή,ένα soundtrack που αφορά εμένα.
Τα δύο αυτά τραγούδια επίσης τα έχω συνδέσει και με έναν πολύ αργό, βαρύ αλλά εκφραστικό χορό πάνω στα βήματα των στίχων και της μουσικής. Και με κάποιο τρόπο μυστηριώδη τον χορό αυτόν τον έχω συνδέσει και με έναν πολύ δικό μου άνθρωπο που έφυγε πριν έναν χρόνο, που του άρεσε ο χορός και τον καμάρωνα μέσα μου κάθε φορά που χόρευε. Ίσως θα τα χορεύει εκεί που είναι.
Νίκο, καλό ταξίδι
...έφυγε...και όπως είπα και για τον Μανώλη Ρασούλη, φεύγουν άνθρωποι που εμένα μου είπαν κάτι, με τα τραγούδιά τους, με τους στίχους τους, με τον τρόπο που πορεύτηκαν πάνω στη Γη και με τη ζωή τους. Φεύγουν. Φεύγουν. Γινόμαστε φτωχότεροι, φεύγουν και μένουν πίσω ποιοί; Αυτοί που κυριαρχούν στα Μ.Μ.Ε! Και οι άλλοι; πού είναι οι άλλοι; Οι άλλοι είναι εκεί που λέει και το τραγούδι: "Οι ελεύθεροι και ωραίοι, ζούνε σε κάτι φυλακές, μες στα τείχη που έχουν χτίσει, ο καθένας για να ζήσει, τις μεγάλες του στιγμές"
Δύο τραγούδια του Νίκου, που κάθε φορά που τα ακούω, συγκινούμαι πολύ. Και όπως και στον Ρασούλη, συνειδητοποιώ ότι με αυτά τα τραγούδια και αυτούς που φεύγουν, φτιάχνω ένα μουσικό αφιέρωμα και στη δική μου ζωή,ένα soundtrack που αφορά εμένα.
Τα δύο αυτά τραγούδια επίσης τα έχω συνδέσει και με έναν πολύ αργό, βαρύ αλλά εκφραστικό χορό πάνω στα βήματα των στίχων και της μουσικής. Και με κάποιο τρόπο μυστηριώδη τον χορό αυτόν τον έχω συνδέσει και με έναν πολύ δικό μου άνθρωπο που έφυγε πριν έναν χρόνο, που του άρεσε ο χορός και τον καμάρωνα μέσα μου κάθε φορά που χόρευε. Ίσως θα τα χορεύει εκεί που είναι.
Νίκο, καλό ταξίδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου