Ένα ποίημα για τον Δάσκαλο από τον Κωστή Παλαμά.
Κωστής Παλαμάς 'Στον Δάσκαλο'
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
για όλους τους δασκάλους και δασκάλες που παλεύουν καθημερινά μέσα στην τάξη, να το έχουν στην καρδιά τους για τις δύσκολες ώρες
ΥΓ ευχαριστώ πολύ την καλή φίλη που μου το έστειλε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου