ένα μικρό ταξίδι

ένα μικρό κείμενο που μου έστειλε μια φίλη και την ευχαριστώ για αυτό:

"Το λιμάνι είναι η θελκτική διαμονή, η θαλπωρή για μια ψυχή κουρασμένη από τους αγώνες του υπαρξιακού άγχους. Το πλάτος τ΄ ουρανού, τα δύο γαλάζια που σμίγουν τους ορίζοντες, τα σύννεφα με την κινητή αρχιτεκτονική τους, οι εναλλασσόμενοι χρωματισμοί της θάλασσας, είναι ένα πρίσμα εξαιρετικά κατάλληλο που διαθλά κατάλληλα το φως, για να διασκεδάζουν τα μάτια χωρίς ποτέ να βαριούνται. Ο αέναος κυματισμός μεταδίδει αρμονικούς κλυδωνισμούς, βοηθά την ψυχή να διατηρεί την αίσθηση ενός μουσικά επαναλαμβανόμενου ρυθμού, μιας απέραντης αρμονικής ομορφιάς. Και όμως πάνω απ΄ όλα, είναι ένα είδος μυστηριώδους και αριστοκρατικής απόλαυσης γι΄ αυτόν που δεν έχει πια ούτε περιέργεια ούτε φιλοδοξία, να αγναντεύει ξαπλωμένος στη βεράντα ή ακουμπισμένος με τους αγκώνες στον «μόλο» της φαντασίας, όλες αυτές τις κινήσεις εκείνων που φεύγουν κι εκείνων που επιστρέφουν, εκείνων που έχουν ακόμα τη δύναμη να έχουν την επιθυμία να ταξιδεύουν, ν΄ αναζητούν, να προσδοκούν"
Ch. Baudelaire.

Ερώτηση κρίσεως: εσείς πού βρίσκεστε; στη βεράντα ή στο μώλο;