Εικόνα σε νοσοκομείο

Εικόνα σε νοσοκομείο. Ασθενείς, γιατροί, δωμάτια, διαφημιστικά για κρεβάτια, για ασθενοφόρα, για αποκλειστικές, τραπεζοκόμοι, η τηλεόραση να παίζει, νοσοκόμες, συγγενείς, διάδρομοι, κρεβάτια, οροί, μηχανήματα, καφέδες, ατελείωτες συζητήσεις "γιατί είστε εδώ; δεν πάει καλά-δε μας λένε οι γιατροί-αύριο βγαίνουμε-τον φέραμε από το χωριό-δόξα τω Θεώ-η Παναγιά να βάλει το χέρι της-ακόμη ψάχνουμε για αίμα" και άλλα. Και ξαφνικά να βλέπεις από μακριά μια φιγούρα στα μαύρα ντυμένη να σέρνει ένα καρότσι, να σκέφτεσαι συγγενής θάναι και όταν πλησιάζει να συνειδητοποιείς ότι είναι μια γιαγιά που σέρνει ένα καρότσι πουλώντας νυχτικιές στις ασθενείς! Μια κουρασμένη γιαγιά που από νοσοκομείο σε νοσοκομείο κουβαλάει νυχτικιές μπας και πουλήσει καμμία και βγάλει ένα κομμάτι ψωμί. Και περνούσε δίπλα μας και κανένας δεν την είδε, λες και ήταν αόρατη κι έτσι έφυγε αόρατη. Μόνο η φωτογραφία έμεινε για να μας τη θυμίζει, για να μας θυμίζει ότι υπάρχουν και άλλοι αόρατοι άνθρωποι δίπλα μας και ας μην τους βλέπουμε.