Ένα ποίημα, "Παρανομίες"

Μια φίλη μού έστειλε αυτό το ποίημα. Διαβάστε το και αναρωτηθείτε, έχετε νιώσει έτσι; Έχετε φύγει από τις υπαρκτές περιοχές και έχετε 'ταξιδέψει' αλλού με αίσθηση δημιουργίας, ελευθερίας, ανθρωπιάς, με τα δικά σας όνειρα χωρίς να δείχνετε μόνο ένα τυπικό εαυτό σας; Και πού σας έχει συμβεί, στον επαγγελματικό σας χώρο, στον κοινωνικό σας περίγυρο, αλλού;

ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ

Ἐπεκτείνομαι καὶ βιώνω
παράνομα
σὲ περιοχὲς ποὺ σὰν ὑπαρκτὲς
δὲν παραδέχονται οἱ ἄλλοι.
Ἐκεῖ σταματῶ καὶ ἐκθέτω
τὸν καταδιωγμένο κόσμο μου,
ἐκεῖ τὸν ἀναπαράγω
μὲ πικρὰ κι ἀπειθάρχητα μέσα,
ἐκεῖ τὸν ἀναθέτω
σ᾿ ἕναν ἥλιο
χωρὶς σχῆμα, χωρὶς φῶς,
ἀμετακίνητο,
προσωπικό μου.
Ἐκεῖ συμβαίνω.

Κάποτε, ὅμως,
παύει αὐτό.
Καὶ συστέλλομαι,
κι ἐπανέρχομαι βίαια
(πρὸς καθησυχασμόν)
στὴ νόμιμη καὶ παραδεκτὴ
περιοχὴ
στὴν ἐγκόσμια πίκρα.

Καὶ διαψεύδομαι.

(Κ.Δημουλά)