Πόσοι από σας τους εκπαιδευτικούς δεν έχετε γράψει αυτή τη λέξη ή μια παρόμοια στα 12 χρόνια που ήσασταν μαθητές και στα 4 χρόνια που ήσασταν φοιτητές;
Πόσοι από σας τους εκπαιδευτικούς δεν έχετε δει την παρακάτω λέξη γραμμένη στα θρανία των μαθητών σας;
Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι, ΒΑΡΙΕΜΑΙ, βα -ριέ-μαι. βαριέμαι.
Από την ιστοσελίδα του OTENET της Τετάρτης 8 Ιουνίου 2011 ένα μικρό αρθράκι για τη βαρεμάρα.
http://www.otenet.gr/portal/portal/media-type/html/user/anon/js_panename/technews?action=portlets.PsmlPortletAction&eventsubmit_doview=2959585&category=technews
Ξεχωρίζω:
"...η βαρεμάρα είναι η έλλειψη ερεθισμάτων, η συνεχής επανάληψη προβλέψιμων συμπεριφορών...
...είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα που αποτελεί σήμα κινδύνου για να αρχίσουμε μια αλλαγή..."
Μήπως αφορά και εμάς τους εκπαιδευτικούς;
και εμάς τους ίδιους για το αν μας αρέσει και μας κινητοποιεί το ίδιο το μάθημά μας (ωχ πάλι άνωση θά κάνω σήμερα...και δεν περνάει και η ώρα με αυτούς...##@@@??#****) αλλά
αφορά και τους μαθητές μας, και αντί να αρχίσουμε να τους κατηγορούμε για άλλη μια φορά για ανίκανους, άχρηστους ή αδιάφορους, τους αξιοποιήσουμε γιατί μας καθρεφτίζουν τη διδασκαλία μας; Μας δείχνουν ότι κάτι χρειάζεται αλλαγή. Μας εντοπίζουν ότι "κάπου μπάζει το όλο πράγμα".
Θέλουμε όμως να δούμε τους μαθητές μας ως εκπαιδευτές μας;
Αντέχουμε να τους έχουμε δασκάλους μας;
Θεωρούμε ότι σε μια τέτοια σχέση καθηγητή-μαθητή και οι δύο πλευρές χρειάζεται να μαθαίνουν κάτι καινούργιο για τον εαυτό τους ώστε η σχέση να εξελίσσεται και να μη βαλτώνει;
Οι απαντήσεις δικές σας και μέσα σας τώρα που τελείωσαν τα μαθήματα και οι εξετάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου