Μια τρυφερή εικόνα σε ένα νοσοκομείο

Ποιος είπε ότι δεν μπορεί να δει κανείς ωραίες εικόνες στην Αθήνα; Ωραίες εικόνες όμως σε ένα νοσοκομείο, στους άσπρους διαδρόμους; Κι όμως γίνεται! Είδα ένα ηλικωμένο ζευγάρι να περπατά χέρι με χέρι για ώρες στο διάδρομο της πτέρυγας του νοσοκομείου στο οποίο νοσηλεύονταν η γιαγιά. Ώρες πολλές. Και όλες τις μέρες. Και κάθε τόσο ο παππούς την έβαζε να είναι απέναντί του της έπιανε τα χέρια και της έκανε ασκήσεις. Ναι, ο παππούς, ένα μικροκαμωμένος παππούς, λεπτός με το μουστακάκι του και το κοντομάνικο πουκάμισο το γκρίζο. Και ξανά βόλτες πάνω-κάτω και ύστερα ασκήσεις. Και η γιαγιά φορώντας τη λουλουδάτη νυχτικιά τις έκανε τις ασκήσεις, τον ακολουθούσε τον παππού! Τους έχω ακόμη στο μυαλό μου, ένα τόσο τρυφερό ζευγάρι!