Από δελτίο τύπου:
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Μουσικοθεατρική παράσταση με κείμενα και τραγούδια
Μάνια Παπαδημητρίου (κείμενα,τραγούδι) και τον Αρη Γραικούση (πιάνο,τραγούδι)
Ζούμε σε μια χώρα που όλα γύρω μας λένε: «Θυμήσου…Τότε που… όπως γράφουν τα βιβλία…την παλιά την εποχή…. Τότε που οι γονείς μας ήταν στα θρανία…Όλα τότε ήταν πιο…κάπως…περισσότερο…» κι άλλα τέτοια συγκριτικά ,που βγάζουν πάντα σκάρτο το παρόν κι εμάς μαζί του.
Είναι η δική μας η νεότητα που όπως αποχωρεί θέλει να κρατήσει όλα τα καλά και να μας αφήσει μόνο με τις λύπες; Και αν είναι παιχνίδι των αισθήσεων του παρόντος η μνήμη του καθενός, τότε τί είναι η περίφημη συλλογική μνήμη;
Όλα αυτά που μας μαθαίνανε στο σχολείο να αγαπάμε; Η ιστορία, η ποίηση, τα τραγούδια, οι ζωγραφιές. Όλα αυτά συνιστούν την έννοια της πατρίδας- όχι με την εθνικιστική έννοια - αλλά με την έννοια της ταυτότητας και της καταγωγής;
Όλα αυτά που μοιάζουν να μετασχηματίζονται τα τρία τελευταία χρόνια σε κινούμενη άμμο και να αλλάζουν κάθε δευτερόλεπτο μπροστά στα μάτια μας; Τι γίνεται με όλα αυτά που ακόμα κι αν λάθος μάθαμε να τα αγαπάμε…τώρα όμως έγινε και δεν αλλάζει;…
Γιατί η μνήμη είναι χημεία και όταν γράψει κάτι στην ψυχή του ενήλικα δεν ξεγράφει όσο κι αν το θέλουν οι εποχές. Τι θα κάνουμε λοιπόν με όλα αυτά; Με την κατάθλιψη που ελλοχεύει να μας ρίξει η σημερινή μιζέρια; Μήπως το μόνο που μένει να κάνουμε για να αντισταθούμε είναι Τέχνη; Να φτιάχνουμε δομές για να δικαιολογούμε αυτές τις μνήμες;
Για μας αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντέξουμε την πραγματικότητα…
Παραστάσεις
v 31/5/2013 στον Ιανό , Σταδίου 24, Τηλ. : 210-3217917.
v 8/6/2013 στο ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ, Ηρακλειδών 2, Θησείο, Τηλ.: 210- 3455550, 6947912014.
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Μουσικοθεατρική παράσταση με κείμενα και τραγούδια
Μάνια Παπαδημητρίου (κείμενα,τραγούδι) και τον Αρη Γραικούση (πιάνο,τραγούδι)
Ζούμε σε μια χώρα που όλα γύρω μας λένε: «Θυμήσου…Τότε που… όπως γράφουν τα βιβλία…την παλιά την εποχή…. Τότε που οι γονείς μας ήταν στα θρανία…Όλα τότε ήταν πιο…κάπως…περισσότερο…» κι άλλα τέτοια συγκριτικά ,που βγάζουν πάντα σκάρτο το παρόν κι εμάς μαζί του.
Ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε λοιπόν μια φορά
δίχως νοσταλγία… να θυμηθούμε τα
γεγονότα χωρίς το εξιδανικευμένο χτες… όπως ακριβώς έγιναν…
Είναι η δική μας η νεότητα που όπως αποχωρεί θέλει να κρατήσει όλα τα καλά και να μας αφήσει μόνο με τις λύπες; Και αν είναι παιχνίδι των αισθήσεων του παρόντος η μνήμη του καθενός, τότε τί είναι η περίφημη συλλογική μνήμη;
Όλα αυτά που μας μαθαίνανε στο σχολείο να αγαπάμε; Η ιστορία, η ποίηση, τα τραγούδια, οι ζωγραφιές. Όλα αυτά συνιστούν την έννοια της πατρίδας- όχι με την εθνικιστική έννοια - αλλά με την έννοια της ταυτότητας και της καταγωγής;
Όλα αυτά που μοιάζουν να μετασχηματίζονται τα τρία τελευταία χρόνια σε κινούμενη άμμο και να αλλάζουν κάθε δευτερόλεπτο μπροστά στα μάτια μας; Τι γίνεται με όλα αυτά που ακόμα κι αν λάθος μάθαμε να τα αγαπάμε…τώρα όμως έγινε και δεν αλλάζει;…
Γιατί η μνήμη είναι χημεία και όταν γράψει κάτι στην ψυχή του ενήλικα δεν ξεγράφει όσο κι αν το θέλουν οι εποχές. Τι θα κάνουμε λοιπόν με όλα αυτά; Με την κατάθλιψη που ελλοχεύει να μας ρίξει η σημερινή μιζέρια; Μήπως το μόνο που μένει να κάνουμε για να αντισταθούμε είναι Τέχνη; Να φτιάχνουμε δομές για να δικαιολογούμε αυτές τις μνήμες;
Για μας αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντέξουμε την πραγματικότητα…
Παραστάσεις
v 31/5/2013 στον Ιανό , Σταδίου 24, Τηλ. : 210-3217917.
v 8/6/2013 στο ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ, Ηρακλειδών 2, Θησείο, Τηλ.: 210- 3455550, 6947912014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου