Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου η χθεσινή, 27 Μαρτίου.
Θέατρο ομολογώ δε βλέπω πολύ, μου αρέσει όμως. Όποτε έχω πάει όμως με συνεπαίρνει η ατμόσφαιρα, η μεταμόρφωση των ηθοποιών, η ζωντανή και επάφή με τους ρόλους, τα συναισθήματα, οι φωτισμοί, τα κοστούμια, τα σκηνικά όλα. Όμως δεν πάω συχνά. Θα ήθελα όμως να αναφέρω έργα που είδα και με άγγιξαν.
Να αρχίσω από την τραγωδία (Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης,....) μέχρι εκεί θυμάμαι να το λέω. Τα έργα των τραγικών ποιητών: Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης.
Ο Αριστοφάνης, ο Σαίξπηρ.
Και από το πιο Σύγχρονο Θέατρο ο Άρθουρ Μίλερ, ο Ντάριο Φο. Και από έργα θα ήθελα να αναφέρω "Ο Μαρξ στο Σόχο" με έναν καταπληκτικό Άγγελο Αντωνόπουλο και ένα παλαιότερο "Χάρολντ και Μωμ" με μια εκπληκτική Μπεμπεδέλη και το Γιάννη Βούρο. "Το τέλος της μικρής μας πόλης" που έχω δει με μαθητές μου.
"Η κατσαρίδα" που είδα πριν χρόνια με τις κόρες και μας άρεσαν πολύ.
Αυτά και καλή διασκέδαση. Και μην ξεχνάτε να χειροκροτάτε τους ηθοποιούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου