Οι Past Perfect Genes in Athens

Μετά από απαίτηση των πολλών οπαδών και των θαυμαστριών τους (!), οι Past Perfect Genes θα εμφανιστούν:

• Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου στο Μπαράκι του Βασίλη, Διδότου και Σίνα στην Αθήνα, ώρα 22.30 http://www.tobaraki.gr/barframes.htm

Και

• Κυριακή 28 Φεβρουαρίου στο Lazy, Λεωφόρος Πεντέλης 1 και Αττική οδός έξοδος 12, Βριλήσσια, ώρα 22.00 http://lazy.gr/index2.html

Με γνωστά ροκ τραγούδια όλων των δεκαετιών αλλά και με δικά τους κομμάτια.

μουσική από τους Βeirut

και λίγη μουσική από ένα συγκρότημα που μου σύστησε η κόρη μου, τους Beirut.

Για την Αιτή

Σήμερα Δευτέρα γίνεται ο ραδιομαραθώνιος για την Αιτή, για μια χώρα που έχει πληγεί πάρα πολύ. Μια χώρα που ό,τι και να πούμε για αυτό που της συνέβη είναι λίγο. Ο παππούς μου έλεγε "όπου φτωχός και η μοίρα του". Μια φίλη μού έστειλε το ακόλουθο άρθρο του Στέλιου Κούλογλου από το Lifo "Αιτή: το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου" και σας το παραθέτω. Μιλάει για την χώρα προ του καταστροφικού σεισμού και πως οι μεγάλες, πολιτισμένες και αναπτυγμένες χώρες 'βοήθησαν' να χτίσει η Αιτή υποδομές, οργανώσεις, υπουργεία, ανάπτυξη, ό,τι χρειάζεται δηλαδή μια σύγχρονη χώρα για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάποια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή. Διαβάστε το, φωτίζει μια άλλη πλευρά της καταστροφής: Το πριν της χώρας. http://www.lifo.gr/mag/columns/2595
Ψάχνοντας κάτι παραπάνω διαβάζω στο in.gr και στο THE LANCET, μια ιατρική επιθεώρηση, ότι οι μεγάλες οργανώσεις ανταγωνίζονται η μια την άλλη πάνω στον τόπο της καταστροφής και ότι καμιά φορά βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από όλα. http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(10)60110-9/fulltext και
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1097753&lngDtrID=252.
Αυτά, από κει πέρα ο καθένας μυαλό έχει, καρδιά έχει συνεισφέρει όσο μπορεί, ό,τι μπορεί, όσο θέλει, όσο αντέχει.
Εγώ πάντως σήμερα κάτι έδωσα μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου.

περιοδικό schooligans

Θα ήθελα να σας προτείνω να διαβάζετε ένα περιοδικό που 'πιάνει' τον παλμό των μαθητών και των μαθητριών, το Schooligans. Αν το ξεφυλίσετε ίσως διαφωνήσετε με κάποια κείμενα ή άρθρα ή με το ύφος, θεωρώ όμως σου δίνει την δυνατότητα να δεις και την άλλη πλευρά, μια πλευρά που καμιά φορά ξεχνάμε. Αυτός ο μαθητής ή η μαθήτρια του τελευταίου θρανίου έχει μια σκέψη που ξαφνιάζει, που σοκάρει, που προβληματίζει, έχει έναν αυθόρμητο λόγο που τον έχουμε χάσει και που πιστεύω ήταν μια φωνή μέσα μας όταν ήμασταν εμείς μαθητές. Δεν είναι πάντα αυτή η φωνή η κυρίαρχη αλλά είναι μια φωνή, μια πλευρά μας, μια οπτική του σχολείου και μπορούμε να την αξιoποιήσουμε όπως και όποτε μπορούμε.
Και βέβαια μιλάει για μουσική και αν έχετε πάει σε κανένα schoolwave θα έχετε εντυπωσιατεί, όπως και εγώ, από τη μουσική που παίζουν τα παιδιά, το πάθος, την ορμή, την ένταση, τους στίχους, τις φωνές, τα πάντα. Άντε και καλή ακρόαση και δημιουργική αξιοποίηση. http://www.theschooligans.gr/site/

Για τον Fortino Samano

Προχθές γυρίζοντας σπίτι άκουσα την εκπομπή του Οδυσσέα Ιωάννου στον "Μελωδία" το απόγευμα. Μίλαγε για το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου που τιτλοφορείται "Ο Σαμάνος". Ανάφερε επίσης και μια σχετική φωτογραφία. Ομολογώ ότι με άγγιξε πολύ. Η αλήθεια είναι ότι δεν ακούω Θ. Παπακωνσταντίνου, κάτι όμως με έκανε να το ψάξω και εγώ. Έτσι έμαθα ότι αναφέρεται στο Fortino Samano, μεξικάνο υπολογαχό του Ζαπάτα που εκτελέστηκε από τον ομοσπονδιακό Στρατό το 1917. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεση ζήτησε και κάπνισε ένα τσιγάρο χαμογελώντας. Σε αυτή την πόζα τον αποθανάτισε ο φωτογράφος Victor-Casasola. Δεν ξέρω τι βλέπει ο καθένας αλλά κοιτάξτε τη φωτογραφία, ακούστε το τραγούδι, διαβάστε τα λόγια! Μια δυνατή στιγμή και ένα μάθημα Ζωής, Αξιών, Στάσης απέναντι στο θάνατο.

Η φωτογραφία:


Τα λόγια:Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."

Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
Το τραγούδι

Για τον Νίκο Καββαδία

Γράφω καθυστερημένα ότι τη Δευτέρα 10 Ιανουρίου ήταν η επέτειος γέννησης ενός αγαπημένου μου ποιητή, του Νίκου Καββαδία. Στις 10 Ιανουαρίου του 1910 γεννιέται στη Μανντζουρία ο ποιητής "Μαραμπού", ένας ποιητής που αγάπησε τη θάλασσα, τα ταξίδια, τους ανθρώπους της θάλασσας και των λιμανιών. Έχω ήδη ανεβάσει ένα ποίημά του σε παλιότερη ανακοίνωση, σήμερα σας αφιερώνω ένα ποίημά του μελοποιημένο από το Θάνο Μικρούτσικο τον "Γουίλι, το μαύρο θερμαστή" από το "Σταυρό του Νότου", έναν εξαιρετικό δίσκο. Το τραγούδι έχει και μια άλλη αξία γιατί ήταν ένα από τα τραγούδια που παίζαμε σε μια μπάντα που ήμουν τότε. Το αφιερώνω ξεχωριστά στους φίλους μου που παίζαμε μαζί τότε.

Για τους Past Perfect Genes

Με ρωτάτε για τους Paste Perfect Genes και σας γράφω. Μια μπάντα που σχηματίστηκε από πέντε φίλους, 40+, που τους αρέσει η ροκ μουσική και παίζουν κομμάτια όπως:
Jumpin’ Jack Flash, Substitute, Break On Through, Hey Joe, Vicious, Do You Read Me, Smoke On The Water, Roadhouse Blues, L.A. Woman, Honky Tonk Women, Cocaine, Free Bird, Sunshine Of Your Love, All Your Love, Born To Be Wild και άλλα.
Παίζουν πολύ καιρό μαζί και το χαίρονται αλλά μαζί τους το χαίρονται και οι θεατές. Όσο δε για την επόμενή τους εμφάνιση μόλις με ενημερώσουν θα σας το πω.

Μεταφραστικό εργαστήρι από μαθητές λυκείου

Το διάβασα στην Κυριακάτικη Καθημερινή της 10-1-2010 και σας το μεταφέρω με χαρά. Μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου στο Μαρκόπουλο έστησαν ένα μεταφραστικό εργαστήριο με την καθοδήγηση της φιλολόγου τους. Μπράβο της! Νάναι καλά η συνάδελφος που εμπνέει τα παιδιά, τα καθοδηγεί σε ένα χώρο και σε μια φάση της ζωής τους που λείπει η φαντασία και απουσιάζει η δημιουργικότητα. Κρίμα αλλά έτσι είναι τα πράματα στο Λύκειο και ειδικότερα για τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές. Ατέλειωτες ώρες διάβασμα, αποστήθιση, περιορισμένος ελεύθερος χρόνος, μαθήματα στο σχολείο χωρίς νόημα. Κι όμως αυτά τα παιδιά μεταφράζουν Jim Morrison, Μήδεια, ποιητές "κλέβοντας" από άλλα μαθήματα ή στο διάλειμμά τους. Το χαίρονται, το απολαμβάνουν, το αγαπούν. Στην προσπάθειά τους συμμετέχουν και παιδιά μεταναστών. Μια αληθινά πολυπολιτισμική, παιδαγωγική, εκπαιδευτική στιγμή. Εύχομαι να κρατήσει, να συνεχισθεί, να βρει μιμητές. Στο κάτω-κάτω όπως λέει και ο καθηγητής Ράντυ Πάους, ο καθηγητής που σας ανέφερα, είναι καλό να κάνουμε μεγάλα όνειρα. Να ένα όνειρο λοιπόν, να γίνει το σχολείο και μάλιστα το λύκειο ένας τέτοιος χώρος δημιουργίας, εκπαίδευσης, πολιτισμού. Υπάρχουν και οι δάσκαλοι και οι μαθητές θα ανταποκριθούν.
Ξανά εύγε στη συνάδελφο φιλόλογο Αθηνά Πέππα.Ολόκληρο το άρθρο βρίσκεται στην ακόλουθη διεύθυνση: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100025_10/01/2010_385984

Η κοινωνική ευθύνη των επιστημόνων

Θα ήθελα να κοινοποιήσω μερικές σκέψεις από κουβέντες με φίλους και φίλες σχετικά με τη γρίπη και το εμβόλιο. Σίγουρα θα έχετε διαβάσει, ακούσει, συζητήσει, σκεφτεί, αισθανθεί πολλά. Σε κάποια κουβέντα που είχα με ένα φίλο μού είπε τα εξής:
α) ακούμε ή δεν ακούμε το γιατρό μας όταν έχουμε μικρά παιδιά για να κάνουν όλα τα απαραίτητα εμβόλια και τα κάνουμε στα παιδιά μας; Ναι είναι η απάντηση, τότε γιατί δεν τον ακούμε και τώρα που λέει να το κάνουμε;
β) γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε ότι όλα τα εμβόλια, χάπια, φάρμακα είναι από εταιρείες, οι οποίες πωλούν και εμείς αγοράζουμε; Ναι είναι η απάντηση, τότε γιατί μας πειράζει ότι τώρα με το νέο εμβόλιο θα πλουτίσουν κάποιες εταιρείες;
γ) έχουμε ή δεν έχουμε κάνει εμείς οι μεγαλύτεροι πολλά εμβόλια; Ναι είναι η απάντηση, τότε γιατί μας πειράζει άλλο ένα εμβόλιο;
δ) ακούμε τη γνώμη των ειδικών και σε άλλα θέματα, και όταν λέω ειδικών εννοώ των επιστημόνων, ή κάνουμε του κεφαλιού μας όταν θέλουμε να χτίσουμε σπίτι, να αλλάξουμε σύστημα θέρμανσης, να κάνουμε νομική αγωγή, να γίνουμε καλά, να, να, να, κτλ; Ναι είναι η απάντηση, τότε γιατί τώρα που οι ειδικοί μας λένε να κάνουμε το εμβόλιο εμείς δεν το δεχόμαστε, αρνούμαστε και επιπλέον "γινόμαστε ειδικοί" σε θέματε που δεν ξέρουμε;
ε) θέλουμε οι διπλανοί μας να έχουν μια κοινωνική ευθύνη σε θέματα περιβάλλοντος, ανθρωπιάς, πρόληψης, υγείας ή ακόμη και οδήγησης και να μην είναι αδιάφοροι σε όλους τους υπόλοιπους και αναίσθητοι για τις όποιες επιπτώσεις των πράξεων τους σε εμάς; Ναι είναι η απάντηση, τότε γιατί και εμείς με τη σειρά μας αδιαφορούμε όταν λένε οι γιατροί αλλά και οι ιατρικές ενώσεις ότι με το εμβόλιο μειώνεται ο κίνδυνος διασποράς;
Για να μη γίνονται αυτά και να υπάρχει τέτοια συζήτηση, αντιπαράθεση αλλά και απόρριψη σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο των επιστημόνων αλλά και στην κοινωνία. Άγνοια, καχυποψία; συμφέροντα; αδιαφορία; απληστία; ανευθυνότητα; έλλειψη εμπιστοσύνης; απογοήτευση; ωχαδερφισμός;
Με προβλημάτισαν τα λόγια του και τα μεταφέρω εδώ, δεν έχω ακόμη καταλήξει. Προβληματίζομαι ευχάριστα, η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει ο διάλογος και ο προβληματισμός με επιχειρήματα όμως και με καθαρές καρδιές και όχι με ταμπέλες και αφορισμούς, και πάνω στον προβληματισμό μου βρήκα ένα κείμενο-ομιλία ενός φυσικού (τι να κάνουμε, η φυσική είναι παντού!) το 1999 για την Κοινωνική Ευθύνη των επιστημόνων. Θίγει θέματα που ακόμη και σήμερα είνα επίκαιρα, δέκα χρόνια μετά!. Εκεί μιλάει για τους φυσικούς (ο συγκεκριμένος καθηγητής ήταν βαθιά ειρηνιστής και εναντίον των πυρηνικών όπλων) αλλά αν το διαβάσετε και όπου αναφέρει φυσικούς θεωρήσετε ότι μιλάει για τον οποιονδήποτε επιστήμονα (γιατρό, βιολόγο, χημικό, μαθηματικό, μηχανικό κτλ) θα δείτε ότι ναι, έχει δίκιο, ο επιστήμονας έχει μια ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Ευθύνη που αφορά τις γνώσεις του, την εφαρμογή τους, την εξέλιξή τους, τη διάδοσή τους.
Διαβάστε το άρθρο! http://www.physics4u.gr/articles/2005/socialconsciencescientists.html

Πώς να ζήσουμε τη Ζωή μας

Θα θυμάστε όσοι διαβάζετε το blog για τον καθηγητή που έδωσε τη τελευταία του διάλεξη.
Έψαξα και βρήκα και σας παραθέτω την ακόλουθη διεύθυνση για να τη δείτε.




Ίσως να την έχουμε υπόψη μας στα ζόρικα και στα δύσκολα της Ζωής μας και να αντλεί ο καθένας όσα και όποια μηνύματα του "κάνουν νόημα" εκείνη τη στιγμή.

Νάστε καλά και καλή πορεία στη Ζωή σας!

Καλή Χρονιά !

Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α!

Με την ευκαιρία της νέας χρονιάς εύχομαι σε όλους και όλες να έχετε μια χρονιά με υγεία, ανθρωπιά, αγάπη, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία και να πετύχετε τους στόχους σας.
Εύχομαι επίσης να δείτε τη νέα χρονιά σαν μια ευκαιρία για να διδαχθείτε και να διδάξετε τα πιο απλά αλλά ταυτόχρονα τα πιο δύσκολα πράγματα στη Ζωή.
Η Ζωή είναι σαν μια Οδύσσεια. Και αν τη δεις έτσι θα απολαύσεις το ταξίδι με τις καλές του στιγμές αλλά και με τις δύσκολες.
Ένα βιβλίο που διάβασα στις διακοπές ήταν το βιβλίο με τίτλο: "Η τελευταία διάλεξη". Εκεί ο πανεπιστημιακός καθηγητής πληροφορικής Ράντυ Πάους ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Πανεπιστημίου του στον κύκλο ομιλιών "Η τελευταία διάλεξη", όπου οι καθηγητές δίνουν τιμής ένεκεν μια διάλεξη με όποιο θέμα επιθυμούν, δίνει μεταφορικά και κυριολεκτικά μια τελευταία διάλεξη με τίτλο: "Πραγματοποιώντας τα παιδικά σου όνειρα". Μεταφορικά ως προσκεκλημένος καθηγητής πια και κυριολεκτικά γιατί έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Με τη διάλεξή του αυτή θέλει να δώσει κάτι στα τρία μικρά παιδιά του να τον θυμούνται: μια παρακαταθήκη για την καρδιά και τη μνήμη τους; συμβουλές; ό,τι δεν θα προλάβει να τους πει όταν θα είναι έφηβοι ή ενήλικες; λόγια σοφίας; ευχές; ιστορίες από τη ζωή του; αγάπη; ή όλα αυτά μαζί; Έτσι λοιπόν δίνει την τελευταία του διάλεξη με θέματα από την προσωπική του ζωή, την επαγγελματική του σταδιοδρομία, την οικογένειά του, από την καθηγητική του εμπειρία. Όλα μέσα στο πλαίσιο της τελευταίας διάλεξης.
Στο κεφάλαιο "πώς να ζήσεις τη ζωή σου;" οι τίτλοι που αναφέρει χαρακτηριστικά ανάμεσα στα άλλα εμπλουτίζοντάς τους με τα κατάλληλα κείμενα είναι:
*να κάνεις μεγάλα όνειρα
*καλύτερα έντιμος παρά δημοφιλής
*μην παραπονιέσαι, απλά προσπάθησε περισσότερο
*θεράπευσε την ασθένεια και όχι το σύμπτωμα
*να αναζητάς το καλύτερο σε όλους
*το μόνο που έχεις είναι αυτό που φέρνεις μαζί σου
*να λες την αλήθεια
*να ξέρεις που βρίσκεσαι
*ποτέ να μην το βάζεις κάτω

Αν και μιλάει για το θάνατο (λίγους μήνες μετά τη τελευταία διάλεξη), ένα πολύ δύσκολο θέμα για όλους μας, εν τούτοις έχω την εντύπωση ότι μιλάει κυρίως για τη Ζωή. Και με αυτή την έννοια είναι μια 'τελευταία διάλεξη' ενός πατέρα προς τα παιδιά του για το πως να ζήσουν τη δική τους Ζωή, πως να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν και αυτά με τη σειρά τους τους γύρω τους. Είναι νομίζω το καλύτερο ξεκίνημα για τη νέα αυτή χρονιά.

ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι ένα βιβλίο που θα σας συγκινήσει, θα σας προβληματίσει, θα σας βοηθήσει στα δύσκολα, θα σας υπενθυμίζει την αξία της ζωής. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Και βέβια υπάρχει και η σχετική διεύθυνση στο διαδίκτυο με όλα τα σχετικά, την ομιλία, το κείμενο, με φωτογραφίες και συνδέσμους. Θα τη βρείτε εδώ: http://www.thelastlecture.com/.

Οι Past Perfect Genes έπαιξαν στο "Αισώπου Μύθος"

Οι Past Perfect Genes έπαιξαν προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς στο "Αισώπου Μύθος" και πρόσφεραν μια ωραία βραδιά με ροκ τραγούδια στους θαμώνες του Club. Ανέβηκαν και δεν κατέβηκαν παρά μόνο όταν έκλεισαν 3 ώρες με ένα σύνολο από 50 ροκ τραγούδια όλων των δεκαετιών.

Πληροφορίες για το Club: http://www.aisopoumythos.gr/