Για τον Fortino Samano

Προχθές γυρίζοντας σπίτι άκουσα την εκπομπή του Οδυσσέα Ιωάννου στον "Μελωδία" το απόγευμα. Μίλαγε για το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου που τιτλοφορείται "Ο Σαμάνος". Ανάφερε επίσης και μια σχετική φωτογραφία. Ομολογώ ότι με άγγιξε πολύ. Η αλήθεια είναι ότι δεν ακούω Θ. Παπακωνσταντίνου, κάτι όμως με έκανε να το ψάξω και εγώ. Έτσι έμαθα ότι αναφέρεται στο Fortino Samano, μεξικάνο υπολογαχό του Ζαπάτα που εκτελέστηκε από τον ομοσπονδιακό Στρατό το 1917. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεση ζήτησε και κάπνισε ένα τσιγάρο χαμογελώντας. Σε αυτή την πόζα τον αποθανάτισε ο φωτογράφος Victor-Casasola. Δεν ξέρω τι βλέπει ο καθένας αλλά κοιτάξτε τη φωτογραφία, ακούστε το τραγούδι, διαβάστε τα λόγια! Μια δυνατή στιγμή και ένα μάθημα Ζωής, Αξιών, Στάσης απέναντι στο θάνατο.

Η φωτογραφία:


Τα λόγια:Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."

Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."
Το τραγούδι